چرا باید وقت شناس باشیم؟
به گزارش تور گرجستان ارزان، وقت شناسی؛ چرا باید وقت شناس باشیم؟ وقت شناسی در ارتباط با دیگران مفهومی جهانی نیست و در ملل مختلف و از منطقه ای به منطقه دیگر تفاوت دارد. مثلا در آمریکا لاتین یا کشور های حاشیه اقیانوس آرام زندگی مردم با سرعت مختلفی پیش می رود و همه مردم نمی توانند دقیقا وقت شناس باشند؛ بنابراین مفهوم وقت شناسی در این منطقه فاز به فاز است. البته این به معنای تغییر ارزش وقت شناسی در این مناطق نیست؛ بلکه عرف جوامع نظیر دست دادن هنگام دیدار، روبوسی یا استفاده از پوشش توسط زنان با هم تفاوت دارد.
خبرنگاران| عادت توجه به زمان و گسترش آن در تمام بخش های زندگی مثلا در قرار ملاقات ها، ملاقات با دوستان، پرداخت بدهی ها، رفتن به مراکز دینی، ترک محل کار، رفتن به محل کار و شرکت در نشست یا هر نوع سخنرانی و مذاکره همان ویژگی اخلاقی مثبت وقت شناسی در ارتباط با دیگران است.
همان طور که می بینید وقت شناسی نه فقط به شرکت در یک جلسه خاص بلکه به وفاداری ما به عهد و پیمان هایمان نیز مربوط می گردد؛ بنابراین می توان گفت: وقت شناسی ارتباط نزدیکی با خوش قولی افراد دارد. پس از وقت نشناسی به عنوان موضوعی که همواره یک سخنران حرفه ای از آن پرهیز می نماید بپرهیزید!
وقت شناسی در ارتباط با دیگران مفهومی جهانی نیست و در ملل مختلف و از منطقه ای به منطقه دیگر تفاوت دارد. مثلا در آمریکا لاتین یا کشور های حاشیه اقیانوس آرام زندگی مردم با سرعت مختلفی پیش می رود و همه مردم نمی توانند دقیقا وقت شناس باشند؛ بنابراین مفهوم وقت شناسی در این منطقه فاز به فاز است. البته این به معنای تغییر ارزش وقت شناسی در این مناطق نیست؛ بلکه عرف جوامع نظیر دست دادن هنگام ملاقات، روبوسی یا استفاده از پوشش توسط زنان با هم تفاوت دارد.
لرد نلسون یکی از تاثیرگذارترین قهرمانان دریایی می گوید: همواره یک ربع زودتر از ساعت مقرر حاضر می شدم و این دقیقا همان چیزی است که از من یک مرد عظیم ساخت.
به جز جنبه انسانی موضوع وقت شناسی یکی از مهم ترین عللی که باعث می گردد همواره روی این ویژگی شخصیتی تاکید داشته باشیم مالکیت ارتباطمان با دیگران است. افرادی که زمام ارتباط با دیگران را به دست می گیرند و پیروز میدان هستند دقیقا کسانی هستند که اهمیت وقت شناسی را در یک رابطه درک نموده اند. هر چند در جلسات کوچک با فن بیان عذرخواهی از دیگران می توان 10 دقیقه دیرکرد را جبران کرد، اما در جلسات مهم بدقولی به منزله از دست دادن چیز هایی است که هرگز باز پس دریافتی نیستند.
این که ما به وقت شناسی اهمیت نمی دهیم در واقع به دلیل سختی هایی است که این نگرش برای ما دارد. سخت بودن وقت شناسی دلایل مختلفی دارد:
93 درصد از رانندگان در نظرسنجی های انجام شده خود را به عنوان رانندگان متوسط به بالا از نظر رعایت قوانین رانندگی و مهارت های لازم درجه بندی می نمایند؛ اما آیا این آمار واقعا صحبت دارد؟ مشکل از آن جایی آغاز می گردد که ما در دام خیال رجحان خود نسبت به بقیه گرفتار می شویم. مثلا همواره فکر می کنیم آن قدر سریع هستیم که بتوانیم با استفاده از ماشین از شر ترافیک خیابان های شلوغ تهران رها شویم. یا این که این قدر به خودمان مطمئن هستیم که فکرش را نخواهیم کرد اطمینان و اعتماد مردم به ما با وقت نشناسی ما از بین برود.
مغز ما کارایی خود را بعد از مدتی از دست می دهد مگر این که از آن کار بکشیم! این قانون ذهنی می باشد که همواره درگیر تنبلی بوده است. یکی از مهم ترین مشکل ما گرد کردن اعدادی است که گاهی سرنوشت ساز می شوند. مثلا اگر ما برای رسیدن به محل کار به 37 دقیقه وقت احتیاج داریم معمولا این عدد را به 30 گرد می کنیم؛ چون درگیری با ثانیه های منفرد معمولا سخت است!
- وقت شناسی یعنی شما به شدت به قول و قرار های تان پایبند هستید و از برنامه زندگی یکپارچه و منسجم برخوردار می باشید
- وقت شناسی یعنی شما تکیه گاه خوبی هستید و لایق اعتماد می باشید. دیگران می توانند به پاس وفاداری شما به ثانیه ها به شما مسئولیت های عظیمی را بسپارند
- وقت شناسی اعتماد به نفس به دنبال دارد. با وقت شناس بودن شما هرگز بهانه به دست دیگران بابت عیب جویی نمی دهید
- وقت شناسی یعنی شما معنا حقیقی نظم را می دانید و می توانید نظم را در خلال زندگی خود جای دهید
- وقت شناسی یعنی شما انسان فروتنی هستید. عظیمی می گوید: منتظر ماندن ارزش این را دارد که دیگران وصله بدقولی را به ما نچسبانند!
به نظر می رسد این در بین مردم تبدیل به یک اپیدمی شده که در چنین مواقعی خیلی ساده و با گفتن ببخشید دیر شد، شرمسار، اشتباه شد و می دونید، پیش می آید دیگه قضیه را به آرامی تمام نمایند. در این مواقع معمولا پاسخی که انتظار شنیدنش را دارند این است: اشکالی ندارد، اما در حقیقت اشکال دارد. مشکل اینجاست:
- بی احترامی: وقت شناس بودن یعنی احترام گذاشتن. نشان می دهد که شما برای افراد دیگر ارزش قائل هستید. اگر به کسانی که در جلسه شرکت نموده اند احترام نمی گذارید، اصلا چرا می خواهید آنها را ملاقات کنید؟
- بی ملاحظگی: دیر رسیدنِ غیرعمد نشان می دهد زندگی دیگران برای شما اهمیتی ندارد. خیلی راحت، برای تان مهم نیست.
- دست بالا دریافت: دیر رسیدنِ عمدی به قدرت مربوط می گردد. این کار یعنی می خواهید به فرد دیگر نشان دهید که آدم مهمی هستید و در رابطه خود را دست بالا می گیرید.
- عدم اعتماد: وقتی به جلسه ای دیر می رسید یا کارتان را به موقع تحویل نمی دهید اعتبارتان زیر سؤال می رود. اگر نتوانند روی شما در وقت شناسی حساب نمایند، چطور می توانند در خصوص مسائل مهم تر به شما اعتماد نمایند؟
- زیان آوری: تصور کنید که 5 نفر قرار است ساعت 2 بعداز ظهر جلسه داشته باشند. وقتی شما ده دقیقه دیر می رسید، 40 دقیقه از وقت دیگران را به هدر می دهید. فرض کنید پرداختی سازمان به این افراد 200 دلار در ساعت باشد. آیا 133 دلار از دست رفته را شما می پردازید؟ به هر حال یک نفر باید هزینه این ضرر را جبران کند.
- بی نظمی: اگر نتوانید از تقویم تان به درستی بهره ببرید، چطور می توانید به بقیه قسمت های زندگی تان سر و سامان دهید. دیر رسیدن به این معنی است که حساب وکتاب زندگی تان را ندارید.
- پرمشغلگی: همه تمایل دارند پرمشغله بودن را به حساب مهم بودن بگذارند، اما یک فرد پیروز می داند که پرمشغله بودن به معنای عدم توانایی در اولویت بندی کارها یا ناتوانی در نه گفتن است.
- بی ثباتی: خیلی از افراد در آخرین لحظه تصمیم می گیرند از زیر بار کاری که متعهد شده بودند، شانه خالی نمایند. واقعا کارشان خنده دار است.
- خودعظیم بینی: با اینکه خیلی از فراد از هشت سالگی به بعد این رفتار را ترک می نمایند، اما هنوز هم خیلی ها هستند که خود را در مرکز کائنات می بینند. این موضوع جالبی نیست. به آن، سندروم دونالد ترامپ نیز می گویند. دوست دارید شما را با دونالد ترامپ مقایسه نمایند؟