مروری بر تاریخچه آزمایش های انسانی - تور گرجستان ارزان

زندانیان، سربازان، فقرا و افرادی که از لحاظ ذهنی بیمار بودند در طول تاریخ بیشترین رنج را از آزمایش های پزشکی برده اند - یکی از بدترین اتفاقات، کالبدشکافی بدون بی هوشی بوده است. اگرچه بعضی از این قساوت ها به مجازات عاملین منجر شدند، بعضی هم راه را برای نجات هزاران جان دیگر هموار ساختند.

ادوارد جنر، آبله و پسرکی 8 ساله

قبل از ریشه کن شدنش در سال 1979، آبله ویروسی مرگبار و منحصرا به انسان ها به حساب می آمد و به آن تازیانه بشر گفته می شد. در سال 1796 میلادی، ادوارد جنر که پزشکی انگلیسی بود متوجه شد دختران شیردوش احتمالا به خاطر ارتباط شان با آبله گاوی -ویروسی ملایم تر که غدد پستانی این حیوانات را درگیر می کند- در برابر آبله مصونیت دارند.

جنر از جراحت دست یکی از شیردوشان نمونه برداشت و ماده به دست آمده را به بدن پسری 8 ساله به نام جیمز فیپس که از ماجرا بی خبر بود تزریق کرد. در روزهای آینده، فیپس تب کرد، اشتهایش را از دست داد و نوعی احساس ناراحتی در زیر بغل هایش داشت. اما او خیلی زود ریکاوری شد.

دو ماه بعد، جنر ویروس آبله را به فیپس تزریق کرد. اگرچه چنین کاری ممکن بود به مرگ پسرک منجر گردد، مسئله ای برایش پیش نیامد. براساس این آزمایش بود که جنر نخستین واکسن آبله را ساخت. خود کلمه واکسن از عبارتی لاتین و مرتبط با گاوها ساخته شده است.

اگرچه جنر اکنون به عنوان کسی شناخته می گردد که بیش از هر انسان دیگری جان بشریت را نجات داده، تست هایش روی فیپس با استانداردهای آزمایشی مدرن سازگاری ندارد. چون نه رضایت پسرک برای انجام چنین آزمایش هایی به دست آمده بود و نه خانواده اش.

آزمایش در زندان های آمریکا

از سال 1918 تا 1922 میلادی، زندانیان زندان ایالتی سن کوئنتین در کالیفرنیا، تبدیل به سوژه های چندین آزمایش پزشکی مختلف شدند، یکی از آن ها عملا پیوند بیضه زندانیان تازه اعدام شده به دیگر زندانیان بخت برگشته بود. دکتر لئو ال. استنلی که مدیریت این آزمایشات را برعهده داشت، اعضای بدن حیواناتی مانند بزغاله و گزار را به بدن زندانیان متعددی پیوند زد.

در ازای عفو، روی زندانیان آزمایش هایی مرتبط با بیماری سل صورت می گرفت و 400 تن از زندانیان هم با امید یافتن واکسنی برای مالاریا، به این بیماری مبتلا شده بودند. یکی از همان زندانیان بعدا در کتاب خود نوشت که صدای هیچکس در نیامد. گویا همه آن ها مردانه با این آزمایش ها کنار می آمدند.

تا دهه 1960 میلادی، 90 درصد از تحقیقات دارویی روی زندانیان در بند انجام می شدند، علتش هم این بود که کمپانی های داروسازی به تعداد انبوهی از سوژه های آزمایشی احتیاج داشتند. در جریان دهه 1970 میلادی بود که آزمایش روی زندانیان به اتمام رسید.

ویلوبروک و آزمایش در تاسکیگی

از سال 1956 تا 1970، بچه هایی که از لحاظ روانی کم توان به حساب می آمدند و در مدرسه دولتی ویلوبروک در استاتن آیلند نیویورک بودند، آلوده به هپاتیت می شدند تا پزشکان از چگونگی شیوع عفونت و همینطور پاسخی که به تزریق گلوبولین های گاما نشان می دهد باخبر شوند. بیشتر از 700 کودک آلوده شدند. این مدرسه بعد از اعتراضی عمومی نسبت به نگهداری بچه ها در محیطی کوچک و شرایط بهداشتی افتضاح بسته شد.

آزمایش های تاسکیگی که در سال 1932 شروع شدند، تحقیقاتی 40 ساله بودند که به صورت مشترک توسط سرویس سلامت عمومی و انستیتوی تاسکیگی در آلاباما صورت گرفتند. تقریبا به 400 نفر از 600 کودک بیچاره ای که در این آزمایش ها مشارکت داشتند هیچوقت گفته نشد که به سیفلیس مبتلا هستند و تلاشی برای درمان شان هم صورت نگرفت. در عوض به آن ها وعده های غذایی رایگان به عنوان سرویس خدمات درمانی و هزینه کفن و دفن تعلق گرفت و فرایند پیشرفت سیفلیس های درمان نشده رصد می شد.

گذشته از نقض قوانین اخلاقی، این پژوهش کاملا غیر ضروری بود چون در سال 1947 تعیین شد پنی سیلین برای درمان بیماری کفایت خواهد نمود. خدمات سلامت عمومی آمریکا آزمایش های مشابهی روی 700 زن و مرد زندانی در گواتمالا هم انجام داد و بسیاری از آن ها بدون رضایت شخصی، به سیفلیس و سوزاک مبتلا شدند.

زنده بری و دیگر جرایم جنگی

کالبدشکافی موجودات زده، از زمان یونان باستان یکی از رایج ترین روش های آزمون و خطا در حوزه پزشکی بوده است. این کار که حالا مصداق شکنجه تلقی می گردد، تاریخچه ای سیاه دارد و بخش اعظمی از آن در جریان جنگ جهانی دوم انجام شد.

واحد نظامی 731 ژاپن که توسط جنرال شیرو ایشی فرماندهی می شد، یک تاسیسات مخفی در منطقه هاربین کشور چین داشت. در آن جا، بالغ بر 10 هزار نفر تبدیل به سوژه آزمایش های پزشکی، بیولوژیکی و سلاح های شیمیایی شدند.

در این تاسیسات، اسیران جنگی و همینطور شهفرایندان روسی و چینی، بدون بی هوشی تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، اعضای بدن شان برای پژوهش روی اثرات از دست دادن خون قطع می شدند، بهشان خون حیوانات تزریق می شد، تا سر حد مرگ چرخانده می شدند و به بیماری های مرگباری نظیر سیفلیس، سوزاک، آبله، طاعون و چیزهایی از این دست مبتلا.

ایشی و دیگر فرماندهان واحد 731 ژاپن در ازای به اشتراک گذاری اطلاعاتی که در جریان این آزمایش ها به دست آورده اند، از مجازات در امان ماندند. یکی دیگر از مجرمان پزشکی در دوران جنگ، جوزف منگل، پزشکی نازی در کمپ آشویتس بود که با لقب فرشته مرگ شناخته می شد.

منگل در تحقیقاتش علاقه ای وصف ناپذیر به دوقلوها نشان می داد و دست به آزمایشاتی مخوف روی دوقلوهای یهودی و جیپسی زد تا ریشه های ژنتیک بیماری ها را آنالیز کند. یکی دیگر از علایق او، اختلال ناهماهنگی رنگ عنبیه چشم بود. او و دیگر پزشکان کمپ آشویتس، مواد شیمیایی را درون چشمان بچه ها تزریق می کردند، اعضای بدن را می بریدند و بدون بی هوشی، جراحی های متعددی انجام می دادند.

از سال 1945 تا 1946 میلادی، بسیاری از سران نازی به خاطر جنایات شان در آزمایش های نورمبرگ مجازات شدند. همین ماجرا به شکل گیری قواعد نورمبرگ منجر شد که در واقع یک راهنمای اخلاقی شامل 10 اصل مختلف است و براساس نخستین اصل آن، پیش از هرگونه آزمایش پزشکی باید رضایت سوژه را جلب کرد.

منگل با مهاجرت به آمریکای جنوبی تا سال 1979 که جانش را از دست داد، از دست مقامات ایالات متحده فرار کرد. در همان سال بود که خبرنگاران برای نخستین بار از آزمایش های مخوف تاسکیگی پرده برداشتند. بعد از این مکاشفه عظیم، وزارت سلامت آمریکا اصل نامه ای تدارک دید که آزمایش های مجاز روی انسان ها را تعیین می کرد.

آزمایش داروهای آمریکایی در آن سوی آب ها

ایالات متحده قواعدی سخت گیرانه راجع به آزمایش هایی دارد که می توانند در خاک این کشور انجام شوند، اما بسیاری از داروهایی که آمریکایی ها به دنبالش بودند، در جایی آن سوی آب ها آزمایش می شدند.

از سال 2008 میلادی، انستیتوی ملی سلامت آمریکا خبر از انجام 89 هزار آزمایش دارویی روی شهفرایندان 173 کشور خبر داده که نشان دهنده رشدی 2000 درصدی نسبت به آزمایش های انسانی دهه 1990 میلادی است. بیشتر این آزمایش ها در کشورهای فقیر انجام می شوند و فقرا خود به این آزمایش ها رضایت می دهند. از جمله کشورهایی که میزبان بیشترین آزمایش های انسانی هستند می توان به روسیه، رومانی، تایلند، بنگلادش و اکراین اشاره نمود.

منبع : دیجیاتو